Choć bliny kojarzą nam się przede wszystkim z kuchnią naszych wschodnich sąsiadów, gdzie stały się daniem narodowym, korzenie tych wypieków mogą sięgać znacznie dalej. Badacze przekonują, że Słowianie wypiekają bliny przynajmniej od VIII wieku. Danie to nie wymaga ani wymyślnych składników, ani zbyt wiele czasu, ani też niezwykłych talentów kulinarnych. Bliny są doskonałe na przyjacielskie spotkania, rodzinne obiady i kolacje. Nie należy się spodziewać wodotrysków i szału w samych blinach. W końcu to mąką czy ziemniaki i jajka, smaki znane z placków i naleśników. 

Przepis na bliny ziemniaczane:
– 6 dużych ziemniaków
– 2 jajka
– ew. czubata łyżeczka maki ziemniaczanej
– duża szczypta soli
– smalec lub olej do smażenia   
                                       

         Ziemniaki obrać, zetrzeć na drobnych oczkach tarki, najlepiej do miski wyłożonej gazą. Jajka ubić na pienistą masę. Starte ziemniaki odcisnąć w gazie (ale nie na wiór), by płyn został w misce.
Po kilku minutach w płynie skrobia osiądzie na dnie miseczki. Ostrożnie odlać płyn, tak, by skrobia pozostała w naczyniu. Jeśli jest jej bardzo mało, można dodać łyżeczkę mąki ziemniaczanej.
Dodać starte ziemniaki i ubite jajka. Posolić i dobrze wymieszać.
Bliny nakładać możliwie najcieńszą warstwą i smażyć na małym ogniu, po kilka minut z każdej strony. Bliny smaży się na minimalnej ilości tłuszczu, dawniej lekko smarowano skórką ze słoniny patelnię.
Bliny nie są chrupiące jak placki ziemniaczane, taka ich uroda.

            Mówię Wam – niebo na talerzu:)   
___________________
Obrazki pochodzą ze strony:  https://niebonatalerzu.pl
na której znajdziecie więcej przepisów różnych blin.